«Կյանքի անիվն այս անգամ գլորվեց Նուբարաշենի գրադարան»

Ստեղծագործող Սիլվա և Սիրանուշ Մանուկյաններ քույրերին գրկաբաց ընդունեցին Նուբարաշենի գրադարանի ընթերցողները, ովքեր մեծ հետաքրքրությամբ զրույցի էին բռնվել հյուրերի հետ: Անվերջ հնչող ստեղծագործությունների, երգերի և հետաքրքիր հարց ու պատասխանի միջոցով բացահայտեցին գրող քույրերին:

Բանաստեղծուհի Սիլվա Մանուկյանը, ներկաների հետ կիսվեց իր անցյալի վառ հուշերով: Նույնիսկ պատմեց, թե ինչպե՞ս է առաջին անգամ ստեղծագործել: Ոգևորվելով երեխաների ելույթներից, ստեղծագործողն ինքը ևս ներկայացրեց իր ստեղծագործություններից և ասմունքեց հյուրընկալող ընթերցողների համար: Հանդիպման ողջ ընթացքում գրողը երեխաներին հորդորում էր՝ երբե՛ք չլքեն հայրենիքը:

Մնան և զարգացնեն հայոց հողն ու ջուրը: Հատկանշական է նաև այն փաստը, որ գրողի աչքերում երևացին արցունքի կաթիլներ, որոնք էլ համեստորեն թաքցնում էր Սիլվա Մանուկյանը:

Ներկաների խնդրանքով իր ստեղծագործությունները մեծ ոգևորությամբ ներկայացրեց նաև Սիրանուշ Մանուկյանը: Խնամքով պայուսակից հանելով նոթատետրը, կարդաց իր ամենասիրելի բանաստեղծությունը:

Այնուհետև ընթերցողները գրողից պահանջեցին երկրորդ, երրորդ ստեղծագործությունները, որոնք տիկին Սիրանուշը անտրտունջ կարդում էր և ամեն գրված բառը արտաբերելիս, հիշում էր ստեղծագործության նախապատմությունը և պատմում ունկնդիրներին:

Տիկին Փառանձեմը՝ Նուբարաշենի գրադարանի տնօրենը, սիրով համաձայնել և ընդունել էր մեր հրավերը, կազմակերպելով փոքրիկ, բայց բովանդակալից հանդիպում:

Եվս մեկ անգամ ապացուցելով ներկա հյուրերին, որ կարևոր չէ դահլիճի մեծությունը և անհամար հյուրերի շարքը, ինչպես հաճախ կազմակերպում են նմանօրինակ հանդիպումները: Կարևորն այն է, որ ընթերցողը հանդիպի գրողին, խոսի նրա հետ, կիսվի կարծիքներով և տվյալ օրվանից իր հետ տանի մի փոքր պատառիկ:

Դե իսկ մենք, կողքից լուռ հետևում էինք Մանուկյան քույրերի ոգևորված հայացքներին: Համոզված ենք, որ նրանք էլ իրենց հետ տարան անսահման հուշեր և երիտասարդ ու խանդավառ ժպիտներ:

Իսկ վերջում հայտնենք շնորհակալություն Նուբարաշենի գրադարանի տնօրենին և աշխատակցին հաճելի հանդիպման համար: Իսկ ռեպորտաժը կցանկանայինք ամփոփել տիկին Սիլվայի խոսքերով.