«...գնացի դպրոց և ձեռքիս ծաղկեփունջը նվիրեցի մեկ ուրիշ ուսուցչուհու, որովհետև...»-Լիլիթ Հովսեփյան

«Դհոլների թագուհուն» Հայաստանում գիտեն շատերը: Արխա բլոգը փորձեց զրուցել Լիլիթի հետ և նրա հետ միասին ուղևորվեցին անցյալ, այնտեղից եկան ցավալի ներկա, իսկ ընթացքում նշմարվեց  լուսավոր ապագան: Լիլիթ Հովսեփյանին, նույն իրեն՝ «Դհոլների թագուհուն», կա շարունակող՝ Անուշիկը:

1. Լիլիթ, մոտ մեկ ամիս առաջ Հայաստանի բոլոր դպրոցներում մեկնարկվեց նոր ուսումնական տարին: Գիտելիքի և դպրության օրվա հետ կապված ինչպիսի՞ հուշերով կկիսվեք մեզ հետ:

Հիշեցի իմ առաջին ուսումնական տարին, երբ գնացի դպրոց և ձեռքիս ծաղկեփունջը նվիրեցի մեկ ուրիշ ուսուցչուհու, որովհետև գեղեցիկ էր շատ: /համեստորեն ժպտում է, ապա շարունակում/ Սակայն իմ դասվարին դեռ չէի տեսել, պարզվեց, որ նա ավելի լավն էր, ավելի գեղեցիկ: Ճիշտ է, այս պահին նա Հայաստանում չի բնակվում, սակայն մեր շփումը երբեք չի դադարել:

2. Տարիներ անց Ձեր դստերը տանելով դպրոց ի՞նչ զգացողություններ եք վերապրել:

Դստերս դպրոց ուղեկցելիս հուզմունքս ավելին էր, սակայն  հպարտ էի, քանզի Անուշիկս արդեն մեծ էր և պետք է սովորեր դպրոցում: Նշեմ նաև, որ աղջիկս 5 տարեկանում սկսեց հաճախել Ա. Տիգրանյանի անվան երաժշտական դպրոց, որտեղ ուսանում էր  դուդուկի և դհոլի բաժիններում, ապա 6 տարեկանում նոր հաճախեց հանրակրթական դպրոց:

3. Ձեր թույլտվությամբ գնանք դեպի մանկություն: Շատ անգամներ եք պատմել, որ Ձեր մայրը դեմ է եղել ապագա մասնագիտությանը: Ինչպե՞ս կարողացաք վերջիվերջո համոզել նրան և քայլել այն ուղիով, որը հոգեհարազատ է Ձեզ:

Կարելի է ասել, որ մայրս հաշտվեց այդ մտքի հետ, երբ տեսավ իմ վերելքները: Այնուհետև մայրս տեսնելով թոռան հաջողությունները՝ ով էլ իմ շարունակությունն է, ավելի ոգևորվեց:

4. Թվով 10 երաժշտական գործիքի եք տիրապետում, սակայն, եթե փորձենք առանձնացնել նրանցից մեկը, որը կընտրեիք:

Նվագում եմ տասից ավել երաժշտական գործիքներ, բայց կառանձնացնեմ երկուսը՝ դուդուկը և դհոլը: Նախ դհոլը իմ առաջին գործիքն է եղել, և, այն ամբողջ կյանքում ինձ պայքարելու, չհանձնվելու ուժ է տվել, իսկ դուդուկով ես կարողանում եմ արտահայտել իմ հույզերը:

5. Այսօր ստեղծածը կարծես թե շարունակում է Անուշիկը՝ Ձեր դուստրը: Արդյո՞ք կգերազանցի նա մայրիկին տարիներ անց և կլինե՞ն գործիքներ, որոնք նորություն կլինեն նաև Ձեզ համար:

Կարծում եմ պետք է գերազանցի, մեկ այլ հնարավորություն չունի: /ժպտում է/  Նոր գործիքներ այսօր արդեն իսկ կան:

6. Մոտ ապագայում դուետ տարբերակով կարո՞ղ ենք տեսնել մայր ու աղջկա:

Դուետ տարբերակով շատ ենք հանդես գալիս, բայց մոտ ապագայում կլինի նորություն, իսկ թե որտե՞ղ և ե՞րբ այս պահին չէի ցանկանա բարձրաձայնել:

7. Որտե՞ղ կարող են ունկնդիրները Ձեզ լսել:

Քանի որ չկա հիմնական վայր, որտեղ նվագում եմ և կարող են լսել ինձ, ուստի հրավերների դեպքում է ստացվում մեծամասնությունը:

8. Որպես ուսուցիչ ի՞նչ դժվարությունների եք այսօր հանդիպում:

Ուսուցչի աշխատանքը միշտ էլ բարդ է և պատասխանատու: Հիմա առավել ևս, երբ տեսնում ես երեխան ձգտում ունի, բայց ծնողը չունի հնարավորություն վճարելու երեխայի ուսման համար, ես ահավոր ցավ եմ ապրում:

9. Ձեր մաղթանքը ուղղված հանրապետության բոլոր մանկավարժներին, փոքրիկներին և  սաներին:

Բոլոր մանկավարժներին կմաղթեմ համբերություն, սեր իրենց սաների նկատմամբ, որովհետև ուսուցիչը սաներին իր երեխաներից չպիտի տարբերի: Իսկ փոքրիկներին և իմ սաներին կմաղթեմ, որ ցանկացած գիտելիք, որը տրվում է ուսուցչի կողմից, վերցնեն, որպեսզի հետագայում դառնան լավ մասնագետներ իրենց ասպարեզում, բարձր պահեն մեր ազգի պատիվը և, որ ամենակարևորն է՝ լինեն լավ մարդ:

10. Որպես երաժիշտ ինչո՞վ եք տարբերվում Ձեր կոլեգաներից:

Որպես երաժիշտ, երևի գործիքների քանակով, և ընտրածս գործիքներով, որոնց վրա սովոր ենք տեսնել տղամարդ կատարողների:

 Իսկ վերջում ունենք բլից հարցեր, որոնց կխնդրեինք պատասխանել հնարավորինս կարճ:

Ի՞նչ է հավատքը Ձեզ համար:

Հավատում եմ գերբնական ուժ ասվածին, որին սովորաբար տարբեր անվանումներ ենք տալիս, սակայն չեմ հաճախում ոչ մի կենտրոն: Ես հավատում եմ և՛ Աստծո զորությանը, և՛ իմ ուժերին: Նրանք երկուսն էլ կապված են մեկը մեկին:

Արարք, որից կարող եք հիասթափվել մարդուց:

Դավաճանություն և զրպարտություն տեսնելուց

Ինչպիսի՞ն կցանկանայիք տեսնել Ձեր դիմաց կանգնած մարդուն և հակառակը` ինչպիսի՛ն կցանկանայիք, որ նա տեսնի Ձեզ:

Կցանկանայի տեսնել երջանիկ և հոգով մաքուր, չէի ցանկանա տեսնել կեղծիքը: Նույն ձևով կցանկանայի ինձ տեսնեին:

Ձեր նպատակն է…

Դստերս հասցնել իր նպատակին, ինչքանով կստացվի, և ինչի ես այս կյանքում չեմ հասել, իրեն բախտ վիճակվի հասնելու:

Արարք, որը կարող է ժպիտ պարգևել Լիլիթին:

Հավատացնում եմ, որ ինձ կարող է ժպիտ պարգևել մեկ ջերմ և անկեղծ բառը:

Շնորհակալություն հարցազրույցի համար:

Հարցազրույցն անցկացրեց Արամ Խաչատրյանը/ԱՐԽԱ